ویتامین D یکی از ویتامینهای ضروری برای سلامت بدن است که علاوه بر نقش کلیدی در حفظ تعادل مواد معدنی و سلامت استخوانها، تاثیرات مهمی در کاهش استرس اکسیداتیو دارد. استرس اکسیداتیو بهعنوان یکی از عوامل موثر در بروز بیماریهای مزمن مانند بیماریهای قلبی، دیابت و سرطان شناخته شده است. در این مقاله که یکی از نتایج پژوهشهای انجام شده توسط تیم علمی گروه ریسرچمد است، به بررسی جامع اثرات مکمل ویتامین D بر کاهش استرس اکسیداتیو پرداختهایم. اگر شما هم علاقهمند به بهروز کردن سطح علمی خود و نگارش مقالات علمی مشابه هستید، همکاری با گروه ریسرچمد میتواند فرصتی بینظیر برای شما باشد تا در دنیای پژوهش و علم پیشرو باشید.
تأثیر مکمل ویتامین D بر پارامترهای استرس اکسیداتیو: مرور سیستماتیک و فراتحلیل کارآزماییهای بالینی
چکیده:
مطالعات اخیر نشان میدهند که مکمل ویتامین D میتواند به کاهش پارامترهای استرس اکسیداتیو (OS) کمک کند. با این حال، هنوز اجماع قطعی در این زمینه وجود ندارد.
مقدمه:
ویتامین D یک ویتامین محلول در چربی است که عملکردی شبیه به هورمونهای استروئیدی دارد. این ویتامین به دو شکل اصلی وجود دارد: ویتامین D3 (کولهکلسیفرول) که از طریق نور خورشید در پوست تولید میشود و ویتامین D2 (ارگوکلسیفرول) که عمدتاً از رژیم غذایی به دست میآید. فرم غیرفعال ویتامین D باید به فرم فعال خود، یعنی 1,25(OH)2D3، تبدیل شود تا بتواند وظایف بیولوژیکی خود را ایفا کند.
ویتامین D نقشی کلیدی در تنظیم سطح کلسیم و فسفر و حفظ سلامت استخوانها دارد. اما فراتر از سلامت استخوان، شواهدی وجود دارد که این ویتامین در پیشگیری از بسیاری از بیماریها مانند بیماریهای قلبی عروقی، دیابت، فشار خون بالا، بیماریهای خودایمنی و سرطان نیز مؤثر است.
در این بیماریها، استرس اکسیداتیو (OS) یکی از عوامل اصلی آسیب سلولی بهشمار میرود. استرس اکسیداتیو زمانی رخ میدهد که تولید گونههای واکنشپذیر اکسیژن (ROS) از توانایی دفاعی آنتیاکسیدانهای سلولی بیشتر شده و باعث تخریب سلولها میشود. بهطور طبیعی، سیستمهای آنتیاکسیدانی مانند گلوتاتیون پراکسیداز، کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز، تعادل بین اکسیدانها و آنتیاکسیدانها را حفظ میکنند.
شواهد نشان میدهد که ویتامین D دارای خواص آنتیاکسیدانی است. بیش از دو دهه پیش، تحقیقات نشان دادند که ویتامین D میتواند پراکسیداسیون لیپیدی را کاهش دهد. همچنین، مشخص شده که ویتامین D از طریق گیرندههای هستهای خود (VDR) در داخل سلولها عمل کرده و با افزایش سطح گلوتاتیون (GSH) و سایر آنتیاکسیدانها به کاهش استرس اکسیداتیو کمک میکند.
مطالعات نشان دادهاند که مصرف مکمل ویتامین D میتواند غلظت مالون دیآلدهید (MDA) را در بیماران مبتلا به بیماریهای کبد غیرالکلی کاهش دهد و همچنین در زنان مسن با کمبود ویتامین D، سطح ظرفیت آنتیاکسیدانی کل (TAC) را افزایش دهد. با این حال، نتایج متناقض هستند و برخی مطالعات به نتایج متفاوتی دست یافتهاند.
با توجه به توجه گسترده به نقش ویتامین D در کاهش استرس اکسیداتیو، هنوز مرور جامعی در این زمینه انجام نشده است. بنابراین، هدف این مرور سیستماتیک و فراتحلیل، بررسی رابطه بین مصرف مکمل ویتامین D و پارامترهای استرس اکسیداتیو است.
مرور مطالعات واجد شرایط
تمامی مطالعات انتخابشده توسط دو بازبین مستقل (J.H. و M.S.) بررسی و دادهها با استفاده از فرم الکترونیکی استاندارد از پیش تعیینشده استخراج شدند. ارزیابی خطر سوگیری بر اساس دستورالعمل *Cochrane Handbook for Systematic Reviews of Interventions* صورت گرفت و شامل مواردی مانند سوگیری در انتخاب (روشهای تصادفیسازی و پنهانسازی تخصیص)، سوگیری عملکرد (کورکردن شرکتکنندگان و پرسنل)، سوگیری تشخیصی (کورکردن ارزیابان نتایج)، و سوگیری گزارشدهی بود. هرگونه اختلافنظر بین بازبینها از طریق بحث و تبادلنظر حل شد.
0 دیدگاه